Viering van volheid De volheid van het leven ervaren als gave van de Enige altijd Aanwezige als wakker worden van het eerste licht als de vogel die zich uitrekt een nieuw lied zingt aankondiging van een nieuwe dag een volle mand van mogelijkheden om uit te pakken aan te pakken …
Uit duisternis Als alles donker is, onvrij, de golven huizenhoog waar leeft dan hoop waar groeit de kracht van mensen om te vluchten door haat en prikkeldraad? Op parkeerterreinen in ons dorp wordt het krap auto’s breder en groter zo hard wat drijft die groei dat ongemak? Brussel, Ankara, Parijs, …
Aan het licht komen Nog maakt het donker dagen kort het kind amper geboren warm door zijn moeder toegedekt laat krachtig van zich horen. Gewekt uit duister wat er leeft en wie er woont op aarde waar droom van al zo oude tijd het licht voor ons bewaarde. Onstuitbaar is …
Het licht tegemoet Wie in de schaduw van het leven kil en troost loos gaande is langs bomen met hun stramme stammen roerloos zwijgend stom geslagen duisternis die mens onzichtbaar voortgedreven binnenstem verlangt te gaan u tegemoet te treden in het licht van troost en vrede licht van liefde dat …
Pelgrimage Onderweg – verlangen – leven stap voor stap de paden treden los van tijd en plan te gaan in het ritme van de voeten, van licht en wind en zon en regen, melodie die in je zingt met wat je elke dag omringt zoeken, vinden en ontmoeten, achterlaten, verdergaan …
Pelgrimeren Soms trekt het om op weg te gaan, sporen te volgen en stappen zetten op oude wegen, verbonden met de omgeving, leeg worden, vol raken van het raadsel van verbondenheid en eenvoud. Het is of lopen vleugels geeft, geluid is uit, niet storen deze reis: enkel binnenstem, ruimte, opborrelend …
Na vijftig dagen Dan breekt de band die mij in angst gevangen hield, mijn mond was droog en strak, kon enkel zachtjes klagen. Tot aan dat moment, die dag van eeuwigheid. Het was of er een zucht ging door de wolken, licht brak de ban en ik werd opgetild, gedragen. …
Waarom bidden? In een wereld waar oorlogen woeden en mensen sterven van kou van honger van eenzaamheid voeden we ons met vlammetjes van hoop van mensen die liefhebben geluk brengen hulp geven dankbaar zijn verbindingen leggen verwondering voelen over de aanwezigheid van de belofte in het licht van elke morgen …
Nooit uitgeput: voor de paardenbloemen Vertrouwd is het beeld van zomerse bermen, waar goudgeel verandert in pluizende zwermen, doorschijnend licht. Los van de steeltjes, rondwarrelende deeltjes waar je maar kijkt, omhoog en omlaag, om zich te hechten in vochtige grond. Vruchtbaar, onzichtbaar, wonderlijk waar, nooit uitgeput, die goudgele gloed, steeds …
Niet hemels ver Als na de zinderende zon de lucht al is betrokken, en mensen huiswaarts gaan, ontstaat, waar het kind met een stuk glas de zonnestralen wilde vangen, gestuurd door het verlangen naar een antwoord op die onbestemde vraag waar God bestaat, een vuur. Te laat bemerkt hij dan …