Op weg naar Pasen Om die weg met vrucht te gaan worden we uitgenodigd om ons vrij te maken van wat ons op het hart ligt, en dat wat ons belast voor God te brengen. Als teken van bereidheid tot inkeer, boetedoening en zelfonderzoek, schrijven wij straks op het briefje …
Spiritualiteit van de Duurzaamheid Mijn oud-oom Wim, was een aparte man. Volgens de verhalen nam hij tijdens het gebed voor de lunch bij mijn grootouders thuis stiekem weleens alvast een plakje ham tot zich. Deze kleine zonde maakte hij later weer goed door de Bijbel die hij wilde afdanken niet …
Zelden te zingen hymnen Wees goed voor deze aarde, de mens, het dier, de plant, want alles heeft zijn waarde, is schepsel uit Gods hand. Zo begon de tekst die ik als scholier mocht voorlezen op Prinsjesdag 1975 of 1974, in de Grote Kerk van Den Haag. Misschien herkent u …
Veertigdagen Kalender Klik op de foto’s om ze groter weer te geven. Plaats eventueel de cursor op een foto om te pauzeren. …
Pelgrimstocht: de plek van je opstanding In de traditie van Iona ligt de nadruk op de pelgrimstocht. Dat is de levensweg die we gaan. Samen leren leven in verbondenheid met God en de mensen. Temidden van alles wat leeft, op zoek gaan naar je bestemming. Achterlaten wat je belast en …
Veelkleurig, zoals Pinksteren mag zijn Bij een oecumenische openlucht Pinksterviering breken wij het brood en delen de wijn. Veelkleurig. Zoals Pinksteren mag zijn. Jezus kwam in beweging door het brood te breken en rond te delen. Hij zei: wie het leven deelt met anderen, telkens weer, die leeft toe naar …
Bewegen in de liturgie op Palmzondag Toen ik op palmzondag binnenkwam in onze parochiekerk werd me een palmtakje aangereikt. Ik schoof de bank in, bleef op de hoek zitten en legde het takje weg. De priester en de misdienaars kwamen van achter naar voren, maar verder was er geen …
4 mei: gedenk mij met vergeet-mij-nietjes Elk jaar is ze er: de dochter van een agrarisch ondernemer op de kleine begraafplaats van het dorp in de Achterhoek. Ik zag haar groeien en nu staat ze daar als volwassen vrouw met een grote bos vergeet-mij-nieten in haar handen. Zorgvuldig legt ze …
Bramen Daar hangen ze, donkerpaars en glanzend, te wachten op wie ze plukt. Doen wij het niet dan eten de vogels ze op. De bramen gaan van hard, klein en groen, via rood en nog dof naar pikzwart, vol en sappig. De mooiste hangen altijd op de meest onbereikbare plekken …
Septembermorgen Harpen van licht bespannen met schaduw van takken. Onzichtbare vingers bespelen de snaren in stilte. Luister naar een weemoedig lied ten afscheid van de zomer. Marijke van der Giessen