4 mei De oorlog is al jarenlang voorbij. Men zegt het, maar het is niet waar. Ik zie ze nog, gebonden aan elkaar gaan naar hun graf. De duinenrij ligt in de zon, de wind streelt door hun haar. Voorover liggen. Het is niet voorbij. Wachten met het gezicht op …
De stille hof is vele doden rijk De stille hof is vele doden rijk, geborgen in de schoot van moeder aarde, hier rust het lichaam in de eigen waarde, oneindig ver en binnen handbereik, de bloesemvruchten, door de zon gerijpt, zijn hier geluidloos tot hun recht gekomen, het ritselt in …
In de stilte In de stilte wil ik denken aan de oorlog die hier was, het verdriet en al die doden, aan dat meisje uit de klas dat opeens niet meer op school kwam, opgepakt zonder pardon, in de trein zonder retourtje kwam zij bij haar eindstation. In de stilte …
Het beeld van toen en onderweg Toen we voor het laatst aan tafel zaten zo vol van wat nog moest gezegd, we gaven het de tijd. Maar je ging weg. Een scheidslijn die zich zomaar kan voltrekken onzichtbaar, dun en ijl maar scherper dan een bijl het hout kan klieven, …
Draad van leven Waterdruppels op de ruiten buiten spatten dikke druppels recht omlaag waterplassen regenjassen zachte druppels op je tong land en water zijn gescheiden verlangen blijft aan beide zijden groot druppels kleven, blijven even aan de draden van het leven kleinste druppel die vermag om het glans en kracht …
4 mei: gedenk mij met vergeet-mij-nietjes Elk jaar is ze er: de dochter van een agrarisch ondernemer op de kleine begraafplaats van het dorp in de Achterhoek. Ik zag haar groeien en nu staat ze daar als volwassen vrouw met een grote bos vergeet-mij-nieten in haar handen. Zorgvuldig legt ze …
Mol Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond …