Gutsende regen slaat butsen in het zand, water boetseert grond tot moedergrond, bladeren krijgen de glans van hun eerste dagen, gele toorts vlamt op tegen een zwarte lucht, boomtoppen zingen bij vlagen en de zon geeft partij, wint terrein terug, een laaiend spel, prachtig en wij, verregaand verregend, voelen ons …
Windveren schrijven lichtvoetige taal, een kwinkslag bij heldere hemel. Eind juni, het wordt niet meer donker, de dagen bereiken elkaar. De wind staat hoog, hij blaast door mijn gedachten, woorden waaien als duinzand op. Ten overvloede de zee, een golvend schrift, bruisend van zinnen. Het tuimelen van de taal houdt …
Onze Heer, wie ligt er niet overhoop met z’n geloof? Wie kent in z’n hart niet de bittere vraag: waar is God? Een mens moet wel eelt op z’n ziel hebben als hij niet ontsteld is over wat er plaatsvindt op aarde aan ellende en onrecht. Heer, als ons kleine …
Die nacht vingen zij niets en zij niet alleen. Ook wij zijn overgegaan tot de orde van de nacht. Er is niets nieuws onder de maan. De wind zingt het oude liedje in de mast. Een week na Pasen is Jezus een vreemdeling geworden die ons moet zeggen: gooi het …
Getrouwe God, wij wennen er nooit aan, van z’n levensdagen niet, aan de dood. Maar dit is onze troost, het kruis van Jezus is het middelpunt van ons leven, het middelpunt van de wereld. De duisternis van ons lijden wordt opgenomen in de nacht van Golgotha. U hebt geroepen: er …
Toen Jezus wist: nu is gekomen het uur om door de nacht te gaan, heeft Hij een linnen doek genomen en water in een schaal gedaan. Hij gaf ons zwijgende een teken en kwam ons voet voor voet nabij, Hij deed het water van zich spreken, het stort zich uit …
Hij die alle bronnen heeft geslagen, alle fonteinen op doet springen, eenzaam rijdt hij op een ezel en hij laat zijn tranen stromen en de menigte omstuwt hem als een branding, nog vijf dagen en de golven hebben hem, hemelkind en zoon van mensen, oeverloos bedolven. Hij die alle bomen …
Een vorst die in de grond zijn woning heeft, breekt naar buiten, breekt de zwarte zerk van het asfalt, breekt zich wit een weg, koud aan de macht in ieder perk – de kleine bloemen van de winter, troost voor de ogen, machtigen te sterk. Jaap Zijlstra
(melodie: In het begin lag de aarde verloren) Zie je het riet, hoe in tekens van leven, zie je wel hoe het in sierlijk schrift tegen het blauw van de hemel geschreven taal van een eeuwige lofzang is? Hoor je de stem wel, de stem van de stilte, ook in …
Een ster, een nieuwlichter, die mij onrustig maakte en tot een zonderling een lichtgeraakte. En dit stak anderen aan om mee te reizen een kleine karavaan onwijzen. Ik gaf mijn gouden ring de vorst die geen landhonger heeft en geen gouddorst. En ik ontving die aan de einder staat, die …