Een vorst die in de grond zijn woning heeft, breekt naar buiten, breekt de zwarte zerk van het asfalt, breekt zich wit een weg, koud aan de macht in ieder perk – de kleine bloemen van de winter, troost voor de ogen, machtigen te sterk. Jaap Zijlstra
(melodie: In het begin lag de aarde verloren) Zie je het riet, hoe in tekens van leven, zie je wel hoe het in sierlijk schrift tegen het blauw van de hemel geschreven taal van een eeuwige lofzang is? Hoor je de stem wel, de stem van de stilte, ook in …
(Melodie: Wat de toekomst brengen moge) Wat de toekomst houdt verborgen, ligt onwetend in de tijd. Zéker is, dat God zal zorgen en dat Hij ons leven leidt. Gaan wij daarom met elkander reizen naar Jeruzalem. Want het doel is onveranderd en reeds lang ons voorbestemd. Wát de toekomst …
Op een ochtend kwam een monnik van de benedictijnen voor de broeders de mis doen. Hij kwam graag bij dat stelletje vagebonden die zelf geen priester in hun midden hadden. Samen met de andere broeders volgde Leo met aandacht het ritueel. De priester hield een kort preekje over de tekst …
Een ster, een nieuwlichter, die mij onrustig maakte en tot een zonderling een lichtgeraakte. En dit stak anderen aan om mee te reizen een kleine karavaan onwijzen. Ik gaf mijn gouden ring de vorst die geen landhonger heeft en geen gouddorst. En ik ontving die aan de einder staat, die …
Hemelse Vader, wat zouden wij beginnen met het licht in onze ogen, de taal in onze mond, de gloed van ons hart, het werk van onze handen, als U ons niet troost met uw zegen, als U het nieuwe jaar niet kroont met uw goedheid. Eerbiedig zeggen wij U dank …
Weer is een jaar voorbij. Een kleurrijk mozaïek met glanzende, maar ook met doffe stenen; met kleuren, die de glans en gloed verlenen, maar ook met zwart en grijs – de dagen van tragiek. De kleine stukjes grind, de brokjes edelsteen, het glanzende glazuur, ze vormen samen het materiaal. En …
Blijf niet bij de kribbe staan. Daar is Hij niet meer te vinden. Hij zoekt woning in ons hart als een Vriend van Zijn beminden. Hoor, hoe Hij daar daag’lijks klopt om steeds dringender te vragen: ”Zie je mij nog als een Kind, denkend slechts aan feestdagen?” Hoe vol schoonheid …
De aarde werd verlicht: De eerste scheppingsdag. De nacht week voor de dag op Goddelijk gezag waarvoor het duister zwicht. Het licht bracht leven voort. De aarde werd bewoond. De mens, de scheppingskroon, werd door zijn val onttroond in ’t paradijs’lijk oord. Verduisterd werd zijn pad en moeizaam werd de …
Hoe zullen we dit jaar Kerstmis vieren, ons het kind in de kribbe voorstellen en het licht, dat broodnodige licht? In de meest donkere tijd van het jaar van de nauwelijks te doven pandemie, van de vluchtende vreemdeling die aan de grens in Niemandsland uit de toekomstdroom ontwaakt in koude …