Loslaten en herdenken Als je al afscheid hebt genomen maar nog steeds herdenkend gaat leer je op een goed moment in Gods warme licht wat niet meer is, maar goed was samen lopend los te laten. In alle stilte, richting einde wordt dan zichtbaar wat nieuw mag zijn, om te …
Loslaten, een pelgrimage Soms voelt je leven als een pelgrimage van wie je verloren hebt moet je op weg en van wat er dan niet langer kloppen kan. Stukje bij beetje heen en weer ontstaat er al gaande een goede koers, daar en dan. Neem wat rust, halverwege Voel je …
Vasten, back to basics Wat is dat toch in mij dat verlangen om in het voorjaar te vasten? Het is niet omdat ik te zwaar ben, al kan er best wat af. Maar er is iets in mij dat verlangt naar afzien en versterven. Iets in mij wringt zich naar …
Het theater van het heimwee (Carnaval) De sneeuwklokjes zijn de grond nog niet uit of daar is het weer: het carnaval. Ik sta voor mijn spiegel en vraag me af: welk gezicht zal ik laten zien? Ik heb er vele… Gezichten die me dierbaar zijn én gezichten die ik liever …
Komst Heer, mijn God, mag ik geloven dat uw Naam is “Ik zal bij je zijn”, een naam als een afspraak, een belofte, een teken van leven? Mag ik geloven dat U ons leven binnenkomt zo klein en kwetsbaar, zo aards en afhankelijk als een pasgeboren kind? Mag ik geloven …
Kerst Het donker van de tijd is stil, lost op in licht dat was beloofd. Levenskracht ontkiemt al. Hoe vredig ligt het kind aan moeders borst. Geluk maakt geen kabaal, onhoorbaar komt de dag. Jeanette van Osselen
Droom Er komt een vloot gevaren, de grachten raken verstikt, vissen en vogels sterven, de stad wordt ingeblikt, ik zie een gletsjer van plastic glibberen over het land, zich uitstrekkend naar de einder, een vloed zonder wal of kant, ons vliegtuig kan niet landen, de wereld een rampgebied, ik schrik …
De stille hof is vele doden rijk De stille hof is vele doden rijk, geborgen in de schoot van moeder aarde, hier rust het lichaam in de eigen waarde, oneindig ver en binnen handbereik, de bloesemvruchten, door de zon gerijpt, zijn hier geluidloos tot hun recht gekomen, het ritselt in …
Herfstbespiegeling in kleur De zomer heeft haar kleuren afgestaan. De herfst is daarmee aan de slag gegaan en toverde wat groen was om tot geel, tot rood en bruin – een kleurrijk tafereel. Toen kwam de storm, en blies het blad omhoog, tot al het kleurige zich in de lucht …
Herfstimpressie in het bos De zon werpt gouden stralen op mijn pad. Ik zet mijn voet op ’t afgevallen blad en struin behoedzaam voort. Geen mens die mij hier stoort. Het is zo stil, zo stil hier om mij heen. Ik waan mij in dit sprookjesbos alleen. Een rood-met-witte-stippen paddenstoel …